Sanırım Haklıydı Ve Ben O Şekeri Çok Önce Yemiştim

Saat sabahın 4 üydü,kulağımda tümör şüphesi taşıyan bir ısı mevcuttu ama şikayetçi değildim.Az önce evimizin çamaşır asmalık olmayan  balkonunda 2saat 48 dakikalık bir telefon görüşmesi yapmıştım.Süreden anlaşılabileceği gibi konuştuğum kişi " yok abi seviyorum diyemem,daha çok yeni zaten,hem daha kesin bişey yok"tu.Yatağıma uzanmış normale dönme sürecimin tamamlanmasını bekliyordum.Çünkü henüz ağzım kulaklarımdan dönmemişti.Yastıkta sürekli rotasyona giderek gerekli soğukluğu daimi kılıyordum.Konuşma sırasında yaptığım hatalara ah lar çektikten sonra sabah ezanı eşliğinde uykuya dalmıştım.Bu olağanüstü mutluluk halinden dolayı sık sık uyanıyor telefonumu kontrol ediyordum.Her şeyin yolunda gittiğini garantileyen mesajlardı beklediğim.Çocukluğumdan beri aşk acısı çekmek,aşık adam tabi hali başka oluyor durumlarına hep uzaktım hatta "aşk"ı fazla iddalı bir kelime olarak görüyordum.Ama sanırım içinde bulunduğum halin başka bir açıklaması yoktu.Henüz "adını koymadık" sürecindeyken,ben, basbaya aşık olmuştum.Ve bu durum benim "ilişki profesyoneli"olamamam yüzünden su yüzüne çıkıyordu.Gidilen mekanlarda 2nci biradan sonra telefona sarılmalar yakınlarım tarafından "sakin ol be oğluum" davetlerini beraberinde getiriyordu.Ben alkol ve aşkın etkisiyle ki bu 2li yanyana gelmemelidir(ateşle barut 2li bile sayılmaz)içtikçe seviyorum ulanlara doğru yelken açıyordum.Attığım mesajlar,aynı anda aynı duyguyu paylaşamama duvarına çarpıp geri dönüyordu.Ertesi gün gelen cevap sanırım her şeyi açıklıyordu." Sen çok iyisin ya,herkese inanma tamam mı biri sana şeker verirse yeme sakın :) "sanırım haklıydı ve ben o şekeri çok önce yemiştim.